ถ้าจะกล่าวถึง มหันตภัยที่ทั้งโลกไม่มีวันลืม….หนึ่งในนั้นคือ สึนามิ ที่ภูเก็ตเมื่อปี พ.ศ. 2547
เมื่อตอนเช้าของวันที่ 26 ธันวาคม พ.ศ. 2547 ได้เกิดคลื่นสึนามิซัดเข้า อ.ตะกั่วป่า จังหวัดภูเก็ต ผู้คนล้มตาย สูญหาย พลัดพรากจากกันเป็นจำนวนมาก….
ซึ่งเหตุการณ์นี้เอง จึงได้เกิดภาพยนตร์ที่สร้างจากเรื่องจริงของ ครอบครัวหนึ่งที่ได้ประสบเหตุการณ์นี้ แล้วรอดชีวิตมาเล่าให้ทุกๆคนได้ฟัง ซึ่งก็คือ The Impossible
โปสเตอร์ทำออกมาได้สวยงาม:)
เรามาดูตัวอย่างกันซักหน่อยดีกว่า
ภาพยนตร์เรื่องนี้ได้สร้างจากเหตุการณ์จริง ในปี 2004 แล้วเรื่องราวที่เกิดขึ้นนั้นก็เกิดขึ้นในภาพยนตร์นั้นก็เกิดขึ้นจริงๆ (True Story) เริ่มเรื่องด้วยการมาเที่ยวของครอบครัวหนึ่งที่เกาะภูเก็ตในวัน Christmas แต่เมื่อถึงวันที่ 26 ธันวาคม ตอนเช้าก็ได้เกิดเหตุการณ์ คลื่น สึนามิถล่มมา…
เป็นฉากที่หวาดเสียวมาก
ซึ่งในภาพยนตร์เรื่องนี้ได้สื่อถึง การพลัดพราก การช่วยเหลือ ที่พูดคุยไม่รู้เรื่่อง อาจพูดได้แค่ Thank You หรือ ขอบคุณ เท่านั้น การแสดงน้ำใจของคนไทย คนต่างชาติ ความรักของ พ่อ ของ แม่ ที่มีต่อลูกๆ ไม่ว่าตัวเองจะเจ็บปางตายแค่ไหน เหนื่อยแค่ไหน ก็ต้องช่วยลูก หาลูก ทำทุกวิถีทางที่จะให้ลูกๆ หรือคนที่เรารักปลอดภัย
ฉากนี้เรียกน้ำตาได้ไม่น้อย:)
เรื่องนี้ตัวเอกอาจเป็นที่ลูกชายเลยก็ได้เพราะว่า ลูกชายเป็นคนที่ช่วยคุณแม่เมื่อตอนที่ สึนามิถล่มมา ทั้งช่วยพยุง พาขึ้นต้นไม้ หรืออะไรในหลายๆอย่าง ซึ่งความกลัวนั้น มีอยู่ในทุกๆคน ไม่ใช่ว่าเป็นผู้ใหญ่แล้วความกลัวจะหายไป ในภาพยนตร์เรื่องนี้ทำให้ได้เห็นความกล้าของลูกชายในการทำสิ่งต่างๆ เช่น
- การไปช่วยเด็กที่โดนสึนามิถล่ม
- การตามหา บุคคลที่สูญหายโดยการเดินไป เดินมา เรียกชื่อในโรงพยาบาล
คุณพ่อในเรื่องก็มีบทบาทเช่นกันเพราะว่า คุณพ่อกับคุณแม่ ได้แยกกันหลังจากเกิดเหตุ สึนามิ ทำให้คุณพ่อต้องตามหาลูกชายและคุณแม่ให้เจอ ความหวังก็แทบจะไม่มีแล้วแต่ก็มีคนอื่นๆช่วยกันตลอดเวลาแม้ในเวลาที่คับขันก็ตาม เช่นการให้ยืมโทรศัพท์มือถือ ซึ่งแบตฯใกล้หมดเต็มที แต่ก็ยังมีน้ำใจให้ยืมกัน 🙂
เด็กน้อยน่ารัก:)
เรื่องนี้สร้างฉากได้อลังการดีครับ เหมือนในทุกๆรายละเอียด ภาพที่ออกมาสวยงามมากครับถึงแม้จะเป็นภาพตัวเกาะ ตัวเมืองที่เสียหายก็ตามที การสื่ออารมณ์ของตัวละครทำให้ผู้ชมกลั้นน้ำตาไม่ไหว ต้องไหลออกมากัน แต่ทั้งเรื่องก็ไม่ใช่ว่าจะมีแต่ความเศร้าไปซะทั้งหมด มันก็ยังมีมุขตลกๆแซมๆเข้าไปบ้างเพื่อที่จะได้ไม่เครียดกันเกินไปด้วยครับ
ภาพของคนที่นอนเจ็บในโรงพยาบาล เต้นผู้ประสบภัย ศพที่ถูกมัดวางเรียงราย เพื่อให้ญาติๆมาดูว่าเป็นคนรู้จักหรือเปล่า…
มันยังสื่อให้เห็นถึงความวุ่นวาย การพลัดพราก ความเกื้อกูลกันอย่างชัดเจน ไม่ว่าจะเป็นคนไทย ฝรั่ง ฯลฯ เมื่อเจอเหตุการณ์ไม่คาดคิด ไม่คาดฝัน ทุกคนก็ต่างมาช่วย ไม่มีการรีรออะไรทั้งนั้น ซึ้งใจมากๆเลยครับ ^^
ผมให้ B ครับ (จบเร็วไปยังอยากดูต่อฮะ)
